So ek het nou besluit om 'n blog te begin waar ek so bietjie dagboek gaan hou van die gevoelens en al daardie oulike goed wat ek ervaar in die volgende jaar met die projek.
Ek sit nou juis (terwyl ek moet leer) en dink...
Dit is nou al drie weke in, en ek as mens voel al anders. Ek het tans nie 'n woord om dit te beskryf nie, maar dit is 'n kinda lekker gevoel. Iets in die agterkop wat jou motiveer om dit te doen, om aan te hou. Te weet dat jy iemand se lewe gaan raak.
No comments:
Post a Comment